بررسی رفتار سازه های لوله ای مهاربندی شده در ساختمانهای بلند تحت اثر نیروی زلزله

در صورتیکه ارتفاع ساختان از یک حد معینی بیشتر شود و جزو ساختمانهای بلند قرار گیرد. سیستمهای سازه ای متداول جوابگوی نیازهای ما نخواهند بود زیرا در ساختانهای بلند، صلبیت و پایداری ضوابط مهمتری را نسبت به مقاومت (مشخصه اصلی سازه های کوتاه) بیان می کنند. جهت پاسخگویی به نیازهای فوق، سیستم جدیدی تحت عنوان سیستم لوله ای ابداع شده است این سیستم دارای چنان قابلیتی است که در بیشتر حالات مقدار مصالح سازه ای مورد استفاده در این سیستم به نسبت ساختمانی که در آن از سیستمهای قابی متداول استفاده شده باشد به نصف تقلیل پیدا می کند. از جمله مزایای دیگر این سیستم، انعطاف پذیری زیاد آنها در تقسیم بندی فضاهای داخلی و کاهش تغییر مکان جانبی سازه می باشد. در این سیستمها به علت انعطاف پذیری تیرهای پیرامونی در قاب، تغییر شکلهای ناشی از برش ایجاد می شود که این پدیده، تاخیر برشی نامیده می شود و سبب می گردد که کارایی سیستمهای لوله ای تا اندازه ای کاهش یابد در صورتیکه تاخیر برشی به حداقل برسد می توان انتظار داشت که ساختمان بلند لوله ای همانند یک تیر طره با مقطع صندوقه ای عمل نماید. در این تحقیق سعی شده است علل و نحوه ایجاد پدیده تاخیر برشی در ساختمانهای بلند لوله ای مورد بررسی و تحقیق قرار گرفته، و روشهایی برای کاهش این پدیده ارائه گردد. یکی از روشها، استفاده از مهاربندها می باشد که بحث این تحقیق بیشتر بر روی آن متمرکز گشته است. برای این منظور تاثیر تعداد و محل قرارگیری مهاربندها بر روی موضوعاتی از قبیل تاخیر برش، تغییر مکان جانبی و نیروهای دینامیکی وارد بر سازه مورد بررسی قرار گرفته و نتایج بیانگر این مطلب است که استفاده از مهاربندها بصورت زیگزاگ تاثیر بیشتری در جهت کاهش تاخیر برش خواهد داشت